در سخنان و نقشواره های ایرانیان باستان شواهدی مبنی بر استفاده چوب در ساخت وسایل وجود دارد. داریوش در فرمان بنیاد شهر شوش می گوید: «تخته و چوب یکا از گاندرا و کرمانیا آورده شد.» واژه «یکا» در زبان فارسی همان درخت جک است که چوبی قهوه ای رنگ و سخت دارد. از ساختمان های روستایی گرفته تا ساختمان چند طبقه شهری، پل ها و کوشک ها، همه از چوب ساخته می شدند که بسیاری از آنها جزیی از میراث فرهنگی شناخته شده اند. معماران ایرانی برای گرمی بخشیدن به خانه های مسکونی، کاخ ها و بناها، به طور گسترده از چوب استفاده می کردند. «پولی یبوس»، از نخستین تاریخ نگاران جهان، کاخ باستانی همدان (هگمتانه) را که در زمان مادها بنا شده بود، چنین توصیف کرده است: «بیشتر این کاخ از چوب سدر و سرو ساخته شده بود و ستون های چوبی آن را با ورق های نقره و زر پوشانده بودند.»