پس از جنگ جهانی دوم، هزاران نازی و همکاران آنها در دوران جنگ از آلمان، فرانسه، کرواسی، بلژیک و دیگر قسمتهای اروپا به دنبال خانه ای جدید بودند؛ ترجیحا دورترین جای ممکن است دادگاه نورنبرگ و تبعات آن. آرژانتین به صدها نفر آنها اگر نگوییم هزاران نفر آنها خوش آمد گفت؛ رژیم خوان دومینگو پرون (رئیس جمهور وقت آرژانتین) تلاش بسیاری کرد تا این افراد به کشورش بیاورد، مامورانی را به خاک اروپا می فرستاد که انتقال شان را ساده کند، اسناد مسافرتی برایشان تهیه می کرد و در بسیاری موارد هزینه ها را پوشش می داد. حتی آنهایی را که تحت شدیدترین و جنایی ترین اتهامات از سمت کشورهای متفقین بودند، مانند آنته پاولیچ (کسی که رژیم کرواسی اش صدها هزار صرب، یهودی، و کولی را به قتل رسانده بود، دکتر یوزف منگله (کسی که آزمایشات بر روی انسانها وحشتناک بود) بو آدولف آیشمن (معمار آدولف هیتلر در هولوکاست) با آغوش باز پذیرفته شدند. این سوال پیش می آید : چرا در روی کره زمین آرژانتین این افراد را می خواست؟ پاسخ ها ممکن است شما را متعجب کنند.