بخشی از مقدمه:
به عقیده بسیاری از دانشمندان از جمله بارده 1، برنامه ریزی شهری یا شهرسازی ،نخستین بار توسط كلرژه 2 در سال 1910 مورد استفاده قرار گرفت . متعاقب این واقعه ،-1923) جامعه فرانسوی معماران - شهرسازان در سال 1914 به ریاست اوژن هنارد 31849 ) بنیا نگزاری شد . بعدها، در سال 1924 ، انستیتوی شهرسازی دانشگاه پاریس به وجود آمد . ورود این علم به طور رسمی در عناوین دانشگاهی به حدود سی سال بعد یعنی به سال 1953 زمانی كه گوتن 4 آن را به عنوان بخشی از معماری در عناوین درسی خود گنجاند، بر میگردد.بر طبق تحقیقات به عمل آمده ، اولین فردی كه به طور اصولی در زمینه برنامه ریزی شهر ی یا شهرسازی دست به فعالیت زد ، فردی از اهالی میلتوس 5 به نام هیپوداموس 6 بود. وی در حدود سال 480 قبل از میلاد م یزیست. 7واتسلاف ا وستروفسكی 8 که یكی از كارهای بزرگ مربوط به برنامه ریزی شهر ییا شهرسازی را به رشته تحریر درآورده است ، عنوان میدارد كه شاید بتوان ادعا نمود كه اولین فردی كه اقدام به چاپ و انتشار كتابی در رابطه با پیشگام ان برنامه ریزی شهری نمود، پوس نر 9 باشد . وی در سال 1936 كتابی در باره پیشگامان معماری مدرن منتشر كرد . لوكوربوزیه آغاز شهرسازی معاصر را در پایان قرن هفدهم میداند و لوئیچهاردهم را نخستین شهرساز دنیای غرب ، بعد از تمدن روم معرفی میكند . امازیگفرید گیدیون 10 ، آغاز شهر سازی مدرن را ب هیك قرن پیش از آن ، یعنی دوره پاپیسیكستوس پنجم مربوط میداند . چرا كه این اولین شهرسازی بود كه شهر راارگانیسم ی زنده و چند بعدی تلقی میكرد.