اوایل زمستان سال 1945 شهر آلمانی درسدن مأوای در حدود 600 هزار پناهنده و جنگزده بود. در اینجا بود که مدافعان جهان آزاد تصمیم گرفتند که به درد و رنج این پناهجویان و همچنین مردم بومی شهر پایان دهند. راه حلی که برگزیده شد در اصطلاح نظامی "کارپت بمبینگ" یا بمباران فرشی نام دارد.
در این جنایت بزرگ بیش از 39 تن بمب ( که اکثرا ناپالم بود ) بر روی شهر فرو ریخت که موجب مرگ بین 250000 تا نیم میلیون غیرنظامی آلمانی شد.