شاید شما هم مثل من باشید. صبح که از خواب بیدار می‌شوم از طریق اپلیکیشن میل آیفونم ای‌میل‌ها را مرور می‌کنم و شاید به به اپلیکیشن فیس‌بوک و توییتر هم سری بزنم. هنگام خوردن صبحانه از اپلیکیشن نیویورک تایمز یا فلیپبرد در آی‌پد برای خواندن اخبار جدید استفاده می‌کنم. در ماشین از اپلیکیشن پندورا که روی ماشین نصب شده برای گوش دادن به رادیو استفاده می‌کنم. بعد‌از‌ظهر‌ها در خانه از اپلیکیشن نتفلیکس یا هولو موجود در تلویزیون برای تماشای فیلم‌ و سریال استفاده می‌کنم و با اپلیکیشن یوتوب کلیپ‌های جدید می‌بینم. با کیندل کتابی که به تازگی خریدم را دانلود کرده و می‌خوانم و از اسپاتیفای موسیقی مورد علاقه‌ام را گوش می‌کنم.در تمام سناریو‌های بالا من از اینترنت استفاده می‌کردم اما هیچ‌گونه «وب‌سایتی» را در یک مرورگر باز نکردم. روز به روز ما از اینترنت استفاده بیشتری می‌کنیم. محبوبیت رسانه‌های سنتی مثل تلویزیون و روزنامه کاهش پیدا کرده و جای خود را به اینترنت داده‌اند. ما هر روزه از هزاران اپلیکیشن اینترنتی که برای کامپیوتر و ابزارهای مختلف ساخته‌ شده‌اند استفاده می‌کنیم, در حالی که کمتر به وب‌سایت‌ها برای انجام کارهای مشابه مراجعه می‌کنیم. سهم ترافیک محتوای وبسایت‌ها روز به روز کمتر می‌شود و در عوض ترافیک محتوایی که اپ‌ها ایجاد می‌کنند بیشتر می‌شود. شاید در سالهای ۲۰۰۰ وقتی که بحث از وب ۲٫۰ بود و همه کارشناسان معتقد بودند که وب سکوی ساختن هرگونه اپ در آینده خواهد بود، هیچ‌کس باور نمی‌کرد که اپلیکیشن‌ها جای وب را در آینده خواهند گرفت.
در این مورد بد نیست این نمودار را ببینید که نشاندهنده کاهش سهم وب از ترافیک اینترنت است.