برخی اقتصاددانان هم‌چون میلتون فریدمن (برنده جایزه نوبل) معتقدند که سرمایه‌داری شرط بایسته‌ی آزادی سیاسی است. (لازم است امّا کافی نیست.) فریدمن معتقد است که ابتدا باید آزادی اقتصادی به‌ وجود آید و سپس آزادی سیاسی. او معتقد است که اگر در آغاز، آزادی سیاسی ایجاد شود، ممکن است منجر به تخریب آزادی اقتصادی گردد. میلتون فریدمن چنین می‌اندیشد که توسعه‌ی اقتصادی در گرو اقتصادِ بازارِ آزاد است و همین اقتصاد بازارِ آزاد و در نتیجه‌ی آن، توسعه‌ی اقتصادی، سبب بالا رفتن انتظارات و خواست سیاسی مردم می‌شود که در نهایت به توسعه و اصلاحات اقتصادی می‌انجامد.