محمد درویش "در همه جای دنیا این رسانه‌ها هستند که اغلب پرچم حفاظت از محیط زیست را برافراشته و می‌کوشند تا با ظرفیت‌سازی در این حوزه، مخاطبین‌شان را به حفظ طبیعت سرزمین‌شان تشویق کنند. اما یادداشت پیش رو، حکایت یک نعل وارونه از سوی یک شبکه‌ی استانی است که نام جهان‌بین را هم بر خود نهاده، اما ظاهراً برخی از برنامه‌سازانش تا نوک بینی‌شان را هم به درستی نمی‌بینند! می‌بینند؟

طغیان ریزگردها و وجود پرشمار توفان‌های گرد و غبار، یکی از محدویت‌های جانکاه زیستن در اغلب مناطق کشور شده است؛ رخدادی که رابطه‌ی آن با کاهش پوشش گیاهی و برهنگی خاک بر کسی پوشیده نیست. با این وجود، تصویری را که می‌بینید، بخشی از یک مسابقه‌ی تلویزیونی موسوم به چوخط است که چهارم آبان 1392 از شبکه استان چهارمحال و بختیاری - جهان بین - پخش گردید؛ برنامه‌ای که احساسی تؤام با حیرت، خشم، افسوس و ناامیدی را در بین بسیاری از بینندگانش آفرید.

این که چگونه و با کدام هوش مصنوعی! گردانندگان این برنامه تلویزیونی دریافته‌اند که با ایجاد رقابت برای بوته‌کنی در بین شرکت‌کنندگان و اهدای جایزه به فردی که توانسته در فرصتی کوتاه‌تر، بوته‌های بیشتری را ریشه‌کن سازد! می‌توانند هم برنامه‌ای داغ و پرهیجان را سامان دهند و هم وظایف خویش را به عنوان یک دانشگاه مردمی انجام داده و فرهنگ‌سازی کنند؟!!
یعنی به راستی از این ابتکار، حیرت‌آورتر و تأسف‌بارتر هم سراغ دارید؟! آن هم در استانی که هم‌اکنون هم به دلیل شدت فرسایش خاک در دامنه‌های پرشیبش، در شمار استان‌هایی طبقه‌بندی می‌شود که دارای بیشترین نرخ فرسایش خاک است.