دعوی طلاق یكی از دعاوی رایج محاكم خانواده است كه زن یا شوهر از دادگاه درخواست حكم یا اذن به طلاق را مینمایند.

در واقع مراد از طرح دعوی،حل اختلاف درباره استحقاق اعمال جنین حقی است كه در آینده و بعد از تصمیم قطعی دادگاه از ان استفاده مینماید به تعبیر دیگر اراده شوهر به اجرای صیغه خاص نزد دو مرد عادل ،جدایی زوجین را ایجاد و دخالت دادگاه ،مجوز واقع ساختن ان و ثبت طلاق در محضر است و در وقوع عمل حقوقی اثر ندارد. عدم ثبت واقعه ازدواج نیز مانع از رسیدگی به تقاضای طلاق و انحلال نكاح در دادگاه نیست . زیرا بدون اجازه دادگاه نیز میتوان صیغه طلاق را جاری كرد . بدون اینكه حكم بطلان ان در قوانین مدون مشاهده شود. هدف مقنن از مراجعه به دادگاه ،جلوگیری از وقوع طلاق های بی مورد و اصلاح ذات البین است. به همین دلیل گاهی در وقوع طلاق یا پاره ای از اركان آن یا نفوذ طلاقی كه واقع شده است،فیما بین زوجین اختلاف ایجاد میشود كه دعاوی مثل تنفیذ طلاق(اختلاف در اصل طلاق)یا الزام به ثبت طلاق طرح و اقامه میشود .