این خالقان زیبایی اما با سیلی صورت خود را سرخ می‌کنند، آن‌ها در گرماگرم سوت و کف‌ها و در میانه سالن‌های پرشور و تشویق‌های بی‌امان بیمناک روزگار بی‌کسی و تنهایی خویشند. بیمناک روزگاری‌اند که حتی از نام و نشان خویش گریزانند. روزگاری که تنها و تنها دنبال یک تخت کوچکند. از شما می‌خواهیم برای ما فکری کنید...