بعضي از دايناسورها داراي پر بوده اند، اما پرهاي بيشتر آن ها اصلاً قابل تشخيص نبوده است. سينوساروپتريكس تا آنجا كه مي دانيم، اولين نوع از دايناسورهاي غيرپرنده است كه در فسيل آن، مي توان چيزي مشابه پر يافت. همچنين، سينوساروپتريكس اولين دايناسور غيرپرنده با رنگ هاي قابل تشخيص مي باشد. اين موجود در اوايل دوره ي كرتاسه در چين مي زيسته است و از خويشاوندان نزديك كامپسوناتوس ( يكي از كوچكترين دايناسورها) به شمار مي آيد. فسيل هاي سينوساروپتريكس كه به گونه اي شگفت انگيز سالم مانده اند، نشان مي دهند كه اين دايناسور، داراي پوششي خزمانند متشكل از پرهاي بسيار ساده بوده است – البته عده اي معتقدند الياف كشف شده، ممكن است بقاياي فيبر كلاژن باشد. اين الياف ساختار دوشاخه اي ساده اي داشتند و شباهت بسياري ميان پرهاي اين دايناسور و پرهاي نسبتاً ابتدايي پرنده ي امروزي كيوي مي شد يافت. چند مشخصه، سينوساروپتريكس را از ديگر دايناسورهاي كوچك متمايز مي كند، از جمله اين كه جمجمه ي او از استخوان بالايي پايش (استخوان ران) درازتر بوده، و پاهاي جلويي اش بسيار كوتاه و محكم بوده اند.