در ابتدای امر بهتر است به تعریف مهریه بپردازیم:

در قانون مدنی به طور صریح مهریه را تعریف نموده بدین عنوان که:

"مهر عبارت از مالی است که به مناسبت عقد نکاح، مرد ملزم به دادن آن به زن است."

بنا براین به مجرد انعقاد عقد نکاح زن مالک مهریه میشود که البته تا زمانی که باکره باشد نیمی از مهریه تعلق خواهد گرفت و بعد از تمکین و از بین رفتن بکارت زوجه مالک تمام مهریه خواهد شد.

از ذکر این نکته این مفهوم خواهیم رسید که برای وجود مهریه نیازی به وجود قرارداد نیست و صرف عقد نکاح زوج را مکلف و ملزم به مهریه میکند.

نکته مهم و حائز اهمیت این است که زوجین به عدم وجود مهریه نمیتوانند توافق کنند و چنانچه چنین شرطی قرار دهند این شرط باطل خواهد بود اما خود عقد صحیح خواهد بود و بعد از عقد در نهایت مهریه تعیین میشود.

بنا براین اگر زن و مرد در هنگام عقد راجع به مهریه توافقی نکنند و یا سکوت کنند میتوانند بعد از عقد راجع به آن توافق نمایند .

البته لازم است در اینجا توضیح داده شود که در نکاح دائم اگر در هنگام عقد یا قبل از آن مهریه تعیین نشود میتوان بعد از وقوع عقد مهریه را تعیین نمود در حالی که در نکاح منقطع عدم تعیین مهر موجب بطلان عقد خواهد بود.

در صورتی که نه در هنگام عقد نه پس از آن توافقی حاصل نشود اجرت المثل تعیین خواهد شد که اجرت المثل بر اساس شئونات و ویژگی های زوجه سنجیده میشود.