تا اینجا در زمانی که خواستیم مقداری برای مان نگهداری شود تا در طول برنامه از آن استفاده کنیم٬ این مقدار را درون متغیرها که خانه های خالی حافظه هستند، قرار دادیم. اما این متغیرها تنها قادرند که یک مقدار را برایمان ذخیره کنند؛ پس اگر خواستیم چندین مقدار را ذخیره کنیم چی؟

اینجاست که آرایه ها به کمک ما می آیند. در این درس به شرح آرایه ها و چگونگی استفاده از آنها برای ذخیره چندین متغیر می پردازیم.

آرایه ها

آرایه ها یک نوعی از متغیرها هستند که می توانند چند داده را در قالب یک نام ذخیره کنند. فرض کنید که می خواهید اسامی کارمندان یک شرکت را به طور موقت ذخیره کنید تا در طول برنامه از آنها بتوانید استفاده کنید.

اگر برای این کار از متغیرهای آرایه ای استفاده نکنیم، باید برای هر کدام از این اسامی یک متغیر معمولی تعریف کنیم که اگر تعداد آنها زیاد باشد، چه بسا که کار نشدنی شود. حال آن که با آرایه، تمام این اسامی تحت یک نام آرایه ای ذخیره می شوند و در زمان نیاز با یک اندیس و نام آرایه به آن دسترسی پیدا می کنیم.

هر آرایه از دو بخش تشکیل شده: نام آرایه و اندیس.

نام آرایه که مشخص است و در زمان ایجاد آن٬ خود برنامه نویس انتخاب می کند. اما اندیس، کلید یا مقداری است که به یکی از مقادیر ذخیره شده در آرایه اشاره می کند. مثلا وقتی که پنج مقدار را در آرایه ریختیم، برای شناختن هر کدام از این مقادیر یک اندیس منحصر به فرد وجود دارد که به مقدار خاصی اشاره می کند.