نتم حدود یکی دوهفته ای هست که قطعه...در این مدت وقت داشتم که کمی فکر کنم. به خودم به زندگی. صبر کردم که حالم خوب بشه .خوبِ خوب.بیماری ها باعث شدن که بهم سخت بگذره و قدر سلامتی را بیشتر بدونم.

زمانی که عمل سر کردم یعنی بهمن 1392 ایمانم به خدا کمرنگ تر شد اونقدر که نه تنها فراموشش کردم بلکه یه جورایی در مقابلش مقاومت کردم تا زمانی که متوجه شدم عمل دیگری در پیشه ...میتونست مثل همه با قرص و دوا خوب شه ولی کیستی که داشتم همونی بود که تنها راهش جراحی بود.پس دوباره عمل کردم این بار کمی متفاوت بود نه به خاطر اینکه مریض بودم و خدارا میخواستم .نمیدونم چه اتفاقی افتاد نظرم در مورد خدا برگشت.

شاید کتابایی که خوندم صدای آدمایی که خدا
.........