در یک پژوهش جدید، محقّقان گزارش دادند که فعّالیّت یک ژن تنظیمی که در آموختن و شناساییِ تغییراتِ محیط در مهره‌داران مؤثّر شناخته‌شده‌بود، در زنبور عسل به‌هنگام آموختن شیوه‌ی یافتن غذا و کندو افزایش‌می‌یابد.
بر اساس مشاهدات پژوهشگران، هنگامی که زنبورهای عسل تلاش‌می‌کنند که در محیطی ناشناخته راهشان را بیابند، فعّالیّت این ژن (که Egr نامیده‌می‌شود) به سرعت در قسمتی از مغز (به نام corpora pedunculata) افزایش‌می‌یابد. این ژن معادل یک فاکتور رونویسی در پستانداران است. فاکتور‌های رونویسی فعّالیّت دیگر ژن‌ها را تنظیم‌می‌کنند.
پژوهشگران دریافتند که فعّالیّت این ژن در نتیجه‌ی تمرین، نیاز به آموختن پرواز یا حفظ کردن علائم دیداری افزایش‌نمی‌یابد و فقط در هنگام مواجه شدان با محیطی ناشناخته افزایش‌می‌یابد.
پروفسور Gene Robinson می‌گوید:«این یافته‌ها ما را در فهم این که چگونه زنبور عسل با مغز کوچکش بسیار خوب جهت‌یابی‌می‌کند، یاری‌می‌کند. همچنین این که ژن Egr کارهای مشابهی در مهره‌داران انجام‌می‌دهد، نشانگر تکامل مکانیسم‌های مولکولی در جانداران در جهت انعطاف‌پذیریِ رفتاری آن‌هاست.»
بیوتک‌دیلی 