در روسیه و کشورهای اروپای شرقی چندین سال است که متأسفانه مخدری رواج پیدا کرده است که عوام به آن کروکودیل می‌گویند، این داروی شبه‌مخدر وحشت زیادی در این کشورها ایجاد کرده است، چون در کنار همه مشکلاتی که مانند دیگر داروهای مخدر به سلامتی فردی و جامعه وارد می‌سازد، یک عارضه وحشتناک دارد: کروکودیل پوست و گوشت قربانی‌اش را حل می‌کند و ظاهری شبیه یک زامبی به او می‌دهد.

      به تازگی مشخص شده است که منشأ این دارو از آزمایشگاه‌های غیرقانونی روسیه نیست، بلکه نخستین بار در آمریکا ساخته شده است. کروکودیل در واقع همان دزومورفین است است و پتنت ساخت آن در دهه ۱۹۳۰ در آمریکا ثبت شده بود.

       در وهله اول دانشمندان گمان می‌کردند که شبه‌مخدر دزومورفین، چیزی مثل متادون باشد، یعنی مخدری باشد که احتمال وابستگی به آن کم باشد.کمی بعد از کشف شدن دزومورفین، استفاده از آن در سوئیس تحت نام تجاری Permonid شروع شد، معلوم شد که این دارو سریع‌تر اثر می‌کند و میزان باقی ماندن تأثیرش از مورفین کوتاه‌تر است. بنابراین مشخص شد که حدس اولیه اشتباه بوده و از این داور نمی‌توان برای ترک اعتیاد استفاده کرد. به عبارتی دانشمندان روی دارویی حساب باز کرده بودند که میزان اعتیاد به آن از مورفین هم بیشتر بود.

      80 سال از آن زمان گذشته و متأسفانه الان روسیه گرفتار اپیدمی استفاده از این دارو شده است، این احتمال هم وجود دارد که در سایر نقاط مثل آمریکا هم این دارو رواج پیدا کند.

دلیل محبوبیت دزومورفین، هزینه ساخت بسیار کم آن و ارزان بودنش است.

در آزمایشگاه‌ها غیرقانونی این مخدر را با گازوئیل و تینر در طی مراحل ساده‌ای می‌سازند و طی این مراحل، داروی مخدر دچار آلودگی با سموم و خورنده‌های زیادی می‌شود.

همین آلودگی‌ها و ناخالصی‌ها هستند که باعث حل شدن بافت‌ها و عفونت آنها می‌شوند و منظره‌های وحشتناکی ایجاد می‌کنند، طوری که گاهی حتی استخوان‌های فرد معتاد هم مشخص می‌شوند. فلبیت و گانگرن (التهاب وریدها و قانقاقاریا) از عوارض استفاده از کروکودیل هستند.

منبع : یک پزشک