مراقب باش زبانت, سرت را م یدهد بر باد !
بنما در این دنیا, اجدادت کجا رفتند , ای دوست !
بنما در این دنیا, چه کس عمرش هزار است ؟
مراقب باش , کلامت .. شاه توست..
مگر باید مدام مست باشی و لنگان
تا نبینی غصه های دل و جان ؟
مراقب باش که این دنیای خوش روزی
ندارد .. رفاقت با آدم بی عهد
اگر دستان, پر از درّ و طلا گردد
مراقب باش که اینجا تازه, اول راه است
ای فاخته مراقب باش که ایمان , نگهبان کلام توست
مبادا هرز گویی, که برگشتی ندارد
- شاعر الهه فاخته
- کتاب شعر فاخته
- شعر نو کوتاه شماره 38