اولین ساختمان آنتونی گائودی

casa vicens از اولین خانه های طراحی شده توسط معمار کاتالانی به نام antoni gaudi می باشد که در بین سال های 1883 تا 1885 ساخته شده است. از این عمارت در بین خانه هایی با قدمت 130 سال بارسلونا، تا همین اواخر  مورد استفاده قرار می گرفته است. در سال 2014 خریداری به نام morabans پس از خریداری این ساختمان، تعمیرات اساسی و زیادی در طول 2 سال در آن انجام داد و بدین گونه این ساختمان قرن 19 به صورت یک مرکز فرهنگی در ماه اکتبر مجددا بازگشایی خواهد شد.

casa vicens در اصل به عنوان یک خانه ی تابستانی توسط کارخانه دار معروف به نام manuel vicens به آنتونی گائودی سفارش داده شد اما در سال 1899 به خانواده jover فروخته شد و بدین ترتیب آنها مالک خانه در بیشتر از یک قرن شدند. تعمیرات و بازسازی آن در آوریل 2015 توسط معمارانی از شرکت david garcia شروع شد. در این موزه جدید، بیشتر طراحی های اولیه و اصلی ساختمان در طول میزبانی آن به صورت دائمی و یا نمایشگاه های دوره ای به همراه دکوراسیون داخلی عظیم آن به نمایش در خواهد آمد.

این ساختمان خود به تنهایی از نمونه های اولیه معماری neo-mudejar و همچنین یکی از هشت میراث انسانی جهانی در شهر بارسلونا در سایت unesco آورده شده است. ساختمان casa vicens کامل کننده مجموعه gaudi route متشکل از 12 ساختمان است که توسط معمارانی بزرگ از خانواده la sagrada طراحی شده است.

پی نوشت از ویکی پدیا:

آنتونی گادی ای کُرنت (به اسپانیایی: antoni gaudí i cornet) (25 ژوئن 1852 - 7 ژوئن 1926) معمار کاتالونیایی از بزرگ ترین معماران دو قرن اخیر شناخته می شود. عمدهٔ شهرت او به خاطر سبک منحصر به فرد و غریب و بسیار شخصی آثارش در شهر بارسلون است.

تولد، کودکی و تحصیل

گادی در منطقهٔ تاراگونیا از ایالت کاتالونیا به دنیا آمد. پدر، پدربزرگ و پدرجدش و همین طور خانوادهٔ مادرش، همه مسگر بودند. او تحصیلات دبیرستان را در سال 1870 در مدرسهٔ «پیاریست» در رِئوس به پایان رساند و سپس به «مدرسهٔ معماری» بارسلون رفت. خلق خوی پرهیجان و استعداد سرشار او سبب پیشرفت سریع او شد، چنان که سالوادور تاراگوی محقق در مورد او می گوید «همیشه تعلق خود به دیگ و تابه سازان مهم می شمرد، و بارها گفت که توانایی اش در دیدن اشکال در فضا و عدم نیاز به رسم نقشهٔ آنها از همین پیشینه ناشی می شود.» گادی در دو سال آخر تحصیل در پروژه های متنوعی با معماران بزرگی از جمله فرانسیس دل ویلار و فونتسره (fontseré) کار کرد و در سال 1878 مدرک معماری خود را دریافت کرد و دفتری در بارسلون باز کرد. در همان سال نقشهٔ نمایشگاه بین المللی «ماتارو» در پاریس را تهیه کرد.

کار حرفه ای

در سال 1883 گادی کار روی طرح کلیسای جامع خانوادهٔ مقدس (ساگرادا فامیلیا) در بارسلون را آغاز کرد، کاری که تا پایان عمر دست از آن نکشید. بین سال های 1890 تا 1894 به اندلس سفر کرد و بناهایی در این منطقه ساخت که تأثیری عمیق بر بافت معماری شهرهایی چون لئون و آستوریا گذاشت.

اولین جایزهٔ تالار اجتماعات شهری بارسلون، در سوم سپتامبر 1901 برای عمارت کاسا کالوِت به گادی اهدا شد. همچنین در 1910 در نمایشگاه هنرهای زیبای پاریس موفقیت فراوانی به دست آورد. یک سال بعد با ابتلا به تب مالت وضع مزاجی وی تحلیل رفت و به شدت مریض شد، و برایش مراسم «ویاتیکوم» (مراسم «نان و شرابی» که بعضی فرقه های کاتولیک برای اشخاص در حال مرگ انجام می دهند) اجرا کردند. با این وجود گادی زنده ماند، و بیشتر وقتش را صرف اتمام طرح کلیسای خانوادهٔ مقدس کرد، هرچند با شروع جنگ جهانی اول اوضاع اقتصادی بارسلون نامساعد شد و اجرای طرح های گادی نیز متوقف گشت.

زندگی شخصی

گادی زندگی اش را وقف حرفه اش معماری کرد و تا پایان عمر مجرد ماند. گفته می شود آنتونی یک بار در سال 1884 مجذوب معلمی به نام جوزفا موره شد، ولی این علاقه یک طرفه بود.

مرگ

او در دوم ژوئن 1926 بر اثر برخورد با تراموا راهی بیمارستان شد و پنج روز بعد جان باخت.

منبع : +