عشق 

     من را دوباره بازی داد


سینه ام 

      در محاق زندان است


توی چشمم 

        شیار ناخن هاست


بر تنم 

     جای زخم و دندان است


در سرم 

       رد پای اقیانوس


مرغ های سفید ماهی گیر


سینه ام 

      داغ کهنه ای اما


قلبم 

    اندازه ی بیابان است


نا امید       از       تمام     داروها


ناامید        از       دعای     هر ساعت


چشمم 

اما 

خلاف پاهایم


رو به دروازه ی خراسان است


علیرضا آذر

منبع :: وبلاگ شعر و غزل امروز