از اول نمی خواست باور کنه ، کسی که خیال منو برده بود

کسی که توو خواب و توو بیداریا ، برای نفس های من مرده بود

که بارون منم ، کویری ترین ، اگه رود باشه به من میرسه

اگه چشمه بود و نبودش منم اگه رود باشه به من میرسه

از اول نمیخواست باور کنه ، که عشقش تموم وجودش منم

که تا آخرین لحظه ی زندگی ، نفس هاش بود و نبودش منم

قبوله که هر کس خدایی داری ، خدای من اما قدیمی تره

خدای تو مثل خودت بی وفاست ، خدای من اما صمیمی تره

خدای تو تردید و ترس ولی ، خدایی که دارم پر از باوره

خدایی که مثل کس دیگه نیست ، مثل بنده هاش اول و آخره

از اول نمی خواست باور کنه ، که عشقش تموم وجودش منم

که تا آخرین لحظه ی زندگی ، نفس هاش بود و نبودش منم

اگه اون کویره که بارونشم ، اگه رود دریای بیخواب شم

اگه چشم کوهم به جوشیدنش ، بگو برکه باشه که مهتابشم