شاعر و عارف نامی ایران، فرید الدین عطار نیشابوری در عین تحصیل علم و عرفان ،همانگونه که از نامش پیداست به کار عطاری نیز مشغول بوده به مردم خدمت مینموده است. عطار در حدود سال 540 هجری قمری در شهر نیشابور از استان خراسان رضوی متولد و در سال 618 دار فانی را وداع گفته است. آرامگاه عطار نیشابوری نماد و بنایی مهندسی و زیبا و تاریخی است که در دوره ی تیموری توسط امیر علیشیر نوایی بر روی قبر وی ساخته شد. این عمارت یکبار در دوره ی پهلوی دوم مرمت کامل وبار دیگر در دهه‌ی 70 مورد تعمیر قرار گرفت. این آرامگاه هشت ضلعی و دارای گنبدی کاشیکاری شده و چهار درب ورودی میباشد. نمای بیرونی آن دارای چهار غرفه کاشی کاری شده است که در وسط بقعه، مقبره عطار و یک ستون هشت ترکی به بلندای 3 متر وجود دارد. در همه اوقات اراتمندان به این بزرگوار به پاس ادب و احترام در این مکان گرد هم می آیند و در عین حال از عمارت زیبای مقبره نیز دیدار به عمل می آورند.
