ندای فضیلت

امیر مومنان علی علیه السلام فرمود:

آن كس كه در عيب خود بنگرد از عيب جويى ديگران باز ماند.

 و كسى كه به روزى خدا خشنود باشد بر آنچه از دست رود اندوهگين نباشد.

 و كسى كه شمشير ستم بر كشد با آن كشته شود .

 و آن كس كه در كارها خود را به رنج اندازد خود را هلاك سازد .

 و هر كس خود را در گردابهاى بلا افكند غرق گردد .

و هر كس به جاهاى بدنام قدم گذاشت متهم گرديد.

و كسى كه زياد سخن مى گويد: زياد هم اشتباه دارد .

 و هر كس كه بسيار اشتباه كرد، شرم وحياء او اندك است .

 و آن كه شرم او اندك ، پرهيزكارى او نيز اندك خواهد بود .

و كسى كه پرهيزكارى او اندك است دلش مرده .

و آن كه دلش مرده باشد، در آتش جهنم سقوط خواهد كرد.

 و آن كس كه زشتى هاى مردم را بنگرد، و آن را زشت بشمارد سپس همان زشتى ها را مرتكب شودپس او احمق واقعى است.

قناعت ، مالى است كه پايان نيابد.

 و آن كس كه فراوان به ياد مرگ باشد در دنيا به اندك چيزى خشنود است.

 و هر كس بداند كه گفتار او نيز از اعمال او به حساب مى آيد جز به ضرورت سخن نگويد.

حکمت 349 نهج البلاغه