تلویزیون های سه بعدی چگونه کار میکند
ما با استفاده از فاصله‌ای که بین دو چشممان است(حدود ۵ سانتی متر) می‌توانیم دور یا نزدیک بودن اجسام را با استفاده از اختلاف زاویه‌ای که به وجود می‌آید به صورت تفریبی تشخیص دهیم برای امتحان این قابلیت هنگامی که یکی از چشم هایتان بسته‌است یک توپی که به سمت شما میاید را بگیرید سپس با دو چشم باز این کار را تکرار کنید و متوجه خواهید شد که وقتی دو چشمتان باز است سرعت و جای توپ را بهتر درک می‌کردید.
بنابر این به این نتیجه میرسیم که تلویزیون های سه بعدی تصاویر مختلفی را برای دو چشم میفرستد و مغز انسان که قابلیت تشخیص اش گول خورده این دو تضویر را بر هم منطبق می‌کندو یک تصویر ۳ بعدی می‌سازد.
حال چگونه این تلویزیون ها تصاویری مختلف برای چشمان میفرستند؟
صفحات نمايشگرهاي سه بعدي مانند نمايشگرهاي عادي از پيکسل تشکيل شده با اين تفاوت که تمامي پيکسل هاي موجود در صفحه، يک نوع تصوير را نمايش نمي دهند.به عبارتي در يک لحظه دو تصوير از نمايشگر پخش مي شود. نيمي از پيکسل ها يک تصوير و نيمي ديگر تصويري ديگر را پخش مي کنند زيرا يکي از آن تصاوير، فقط براي ديدن با چشم چپ و تصوير ديگر فقط براي ديدن با چشم راست است.
1. استفاده از عینک با تلق های آبی و قرمز
همان طور که در که در عکس میبینید دو پروژکتور دو تصویر متفاوت را بر روی صفحه می تابانند اما باز هم چشمان ما بدون عینک تصاویر یکسانی دریافت میکنند. با زدن عینک , عینک تصاویر را فیلتر کرده و تصاویر مجزایی را به چشمان ما میفرستند. در این عینک‌ها هیچ نوع تکنولوژی خاصی بکار نرفته‌است و شما می‌توانید در خانه با استفاده از تلق‌های رنگی آن را بسازید.
لازم به ذکر شد که این نوع عینک‌ها به دلیل پایین آوردن کیفیت تصویر دیگر استفاده نمی‌شود
2.صفحه های افقی و عمودی
به این صورت کار میکند که فیلترینگ تصویر به شکل تصاویر افقی و عمودی در
می‌آید و با گذاشتن عینک روی چشممان یک چشم تصاویر افقی و یک چشم تصاویر
عمودی را دریافت کرده و آنها را منطبق میکند که تا بحال یکی از بهترین
عینک‌ها از نظر بالا بودن کیفیت محسوب می‌شود. اما مشکلش اینست که دستگاه
پخش مخصوصی می خواهد.
3. اکتیو شاتر
روش بعدی روش اکتیو شاتر (Active shutter) است که در تلویزیون ها و بازی های کامپیوتری سه بعدی مورد استفاده قرار می گیرند. در این روش دو تصویر متفاوت برای هر چشم تشکیل می شود یعنی یک تصویر برای چشم چپ و تصویر دیگر برای چشم راست و با فاصله زمانی بسیار کم پشت سر هم پخش می شوند. با استفاده از عینک مخصوص در لحظه ای که تصویر مربوط به چشم چپ پخش می شود صفحه ی جلوی چشم راست شما تیره می گردد تا شما با این چشم تصویر را نبینید و باین عمل بصورت برعکس برای چشم دیگر تکرار می شود. تیره شدن شیشه های عینک در سرعت بسیار بالا انجام می شود در نتیجه نمایشگرهای ۳D Ready می بایست حتما بیش از ۱۲۰ هرتز داشته باشند در غیر اینصورت مقداری از تصویر از دست خواهد رفت. استفاده از این تکنولوژی گران قیمت است و استفاده طولانی از آن کمی باعث سر درد می شود (تجربه شخصی) ولی به برای استفاده در محیط منزل و تجربه لذت دیدن تصاویر سه بعدی، بسیار خوب است.
4. استریوسکوپیک
- روش اول که به استریوسکوپیک (Stereoscopic) حتما شما هم در کودکی از وسیله های شبیه به وسیله ای که در عکس آمده، برای دیدن تصاویر سه بعدی استفاده کرده اید معروف است از دو عکس مجزا برای هر چشم استفاده می کند
- در این حالت هر چشم تصویر مربوط به خود را مشاهده می کند. وسایل و روش هایی برای دیدن فیلم با این ساختار وجود دارد. از نظر این که در این ساختار تصاویر کاملا مجزا هستند و با یکدیگر تداخل (Overlap) ندارند این روش بسیار با کیفیت است ولی از طرف دیگر چون روشی فردی است و شما نمی توانید به همراه خانواده به تماشای فیلم یا تصویری بنشینید این روش خیلی طرف دار ندارد.
