چگونه می‌توان دسته‌ای توربین بادی هوابردی شبیه به بادبادک را که در ارتفاعات بالا نسبت به سطح زمین قرار دارند و از طریق کابل‌های نانو لوله به زمین متصل‌اند پروژه‌ای به منظور تولید توان در سطح ملی ایجاد نمود؟ بر اساس اسناد ناسا این مهم می‌تواند شمایی واقعی از تولید توان در آینده را به خوبی نشان دهد. مبلغ ۱۰۰۰۰۰ دلار آمریکا در جهت تحقیق این سیستم برآورد شده‌است. این پروژه تمام جنبه‌های مربوط به ارزیابی سود و زیان نهایی این مزرعه بادی را بررسی می‌نماید. مارک مور مهندس هوافضا در شرکت ناسا، به بررسی این مورد و نگاه به جوانب عملیاتی ایده‌ی توربین‌های بادی هوابرد می‌پردازد. برای بهتر درک کردن این چالش، می‌توان به این موضوع اشاره نمود که این توربین‌های بادی هوابرد در ارتفاعات بالغ بر ۳۰۰۰۰ پا از سطح زمین عمل می‌کند. در این پژوهش تاثیرات توربین بادی هوابرد بر هوافضا و هواپیماهای بدون سرنسین در نظر گرفته نخواهد شد.
ویژگی‌های مزرعه بادی پرنده:
کار شبیه‌سازی و مدلینگ توربین بادی هوابرد توسط تیمی از ایتالیا انجام گرفت. این سیستم از یک جفت بالون در ارتفاعات ۲۶۰۰ پا که یکی در خلاف جهت باد و دیگری در جهت جریان عمل می‌کند ایجاد شده‌است. این حرکت باعث چرخش توربین حول محور خود خواهد شد و بدین وسیله توان تولید می‌کند. در ارتفاعات زیاد، باد سرعت و توان نسبتا بالایی را به خود اختصاص می‌دهد به عبارت دیگر بدلیل افزایش نسبی مقاومت باد با در نظر داشتن سرعت نسبی توان بیشتری نیز تولید خواهد شد. این کار باعث تولید ۸-۲۷ برابر سطح زمین توان خروجی می‌دهد. در این سیستم‌ها از کابل‌هایی به‌منظور کنترل توربین در طوفان‌ها در شرایط بد آب و هوایی در حین عملکرد استفاده می‌شود. آلودگی کمتر و فضای اشغال نشده بر روی سطح زمین از دیگر مزایای این پروژه است. با این اوصاف این پروژه با چالش‌های زیادی از قبیل ترافیک هوایی و فاقد کنترل به لحاظ سرنشینی و … روبه رو خواهد شد. در طول این پروژه گروه‌های مختلفی از قبیل هوافضا، جغرافیا و دیگر تکنولوژی‌های مربوطه درگیر خواهند شد. مور گفت:” چه خوب که دولت نیز نقش خود را در به ثمر رسیدن این پروژه عظیم و بکارگیری تمام قوا داشته باشد.”
گروه مطالعات انرژی کارمایه( گردآورنده: سید محمد علی قیدی)